Ճարպիկ կատուն անմիջապես ծառը բարձրացավ: Կատուն բարձրացավ:
Մենք հաղթեցինք ֆուտբոլի մրցաշարում:
Մենք հաղթեցինք:
Կեսօրին ծնվեց մեր հարևանի հորթը: Հորթը ծնվեց:
Մենք ուրախ ու զվարթ խաղում էինք բակում: Մենք խաղում էինք:
Ես ու հարազատ եղբայրս ամեն օր բակում ֆուտբոլ ենք խաղում:
Ձմռանը թռչունները չվում են տաք երկրներ:
Մրջյունները աշխատում են մրջնանոցում
IN THE LIVING-ROOM
Look at the picture. This is our living room. It is large and cosy. We like it very much. Every evening our family gathers in the living room. This is my mother. She is sitting on the sofa in front of the TV set. She is watching TV. Every evening at 8 o’clock she watches a soap opera. My father isn’t watching TV now. He doesn’t like soap operas. He is sitting in the armchair and reading a newspaper․
The little girl on the carpet is my sister. She isn’t watching TV, she isn’t reading a newspaper. She is playing with her cat. I am not in the living room now. I am in my room. I am playing computer games. It is my hobby.
Անծանոթ բառեր
picture-նկար
living room-հյուրասենյակ
cosy-հարմարավետ
gather-հավաքվել
soap opera-սերիալ
newspaper-թերթ
carpet-գորգ
Answer the questions.
What room is it?This is our living room.
What is my mother doing?My mother is watching TV.
Where is my mother sitting?She is sitting on the sofa in front of the TV.
Where is my father sitting?My father is sitting on the armchair.
What is he doing?He is reading a newspaper.
Where is my sister?My sister is on the carpet.
What is my sister doing?My sister is playing with her cat.
Am I in the living-room?No, I am not in the living room.
What am I doing? I’m playing computer games.
Բառերը ճիշտ դասավորելով ստացիր նախադասություն։
our, every, family, evening, in, gathers, living-room, the. Our family every evening gathers in the living room.
sofa, my, sitting, on, the, mother, is.
My mother is sitting on the sofa.
at, every, eight, evening, a, she, o’clock, watches,
soap-opera.
She watches soap-opera every evening at eight o’clock.
father, watching, not, TV, is, my.
My father is not watching TV.
little, playing, her, with, cat, my, is, sister. My little sister is playing with her cat .
am, in, not, the, I, now, living room.
I am not in the living room now.
Նախադասությունները դարձրեք հարցական և ժխտական։
I am playing computer games. Am I playing computer games? I am not playing computer games.
Jane is sitting on the sofa.
Is Jane sitting on the sofa?
Jane is not sitting on the sofa.
They are going to school now. Are they going to school now?They are not going to school now.
You are playing with your doll. Are you playing with your doll? They are not playing with your doll.
My friend and I are reading now.Are my friend and I reading now? My friend and I aren’t reading now.
The boys and the girls are working in the garden․ Are the boys and girls working in the garden? The boys and girls are not working in the garden.
Բայերը գրիր ճիշտ ժամանակաձևով։
We usually (to play) in the yard in the afternoon. We usually play in the yard in the afternoon.
You (to have breakfast) now. You are having breakfast now.
Jim (to read) a book now. Jim is reading a book now.
Ann always (to watch) TV in the evening.
Ann always watches TV in the evening.
The boys (to play) football in the yard now. The boys are playing football in the yard now.
Ես այս արձակուրդներին կարդացել եմ Ջաննի Ռոդարիի «Չիպոլինոյի արկածները», բայց ընդհատեցի,( հետո դեռ կշարունակեմ), քանի որ ինձ ավելի շատ դուր եկավ այս նույն հեղինակի, մեկ այլ ստեղծագործությունը՝ «Հեքիաթներ հեռախոսով» : Արդեն հասցրել եմ կարդալ «Կոնֆետների անձրևը» , «Տիեզերական ճուտիկը», « Թափթփված տղայի զբոսանքը»,«Ուսուցիչ Գարոնեն», «Շների երկիրը»,« Անտեսանելի Տոնինո», «Ճշմարտության Մոլորակը»
ՇՆԵՐԻ ԵՐԿԻՐԸ:
Շների երկրում կար 99 տուն իրենց առանձին դարպասով ,որոնք բոլորն իրենց դռան դեմն ունեին շուն:Օրինակ ,համար 1 տան շան անունը ֆիդո էր:Եվ հենց որ նա տեսնում է ,որ նրա տան մոտով մեկն անցնում է՝ կին կլիներ, թե տղամարդ կամ երեխա հաչում էր ու իրան հաջորդում էին մնացած մյուս98 շները և բոլորով միասին հաչում էին:Գործ շատ կար անընդհատ հաչում էին և այնքան հաչացին ,որ մարդիկ էլ սկսեցին հաչալ:Մի օտարական հայտնվեց այդ քաղաքում, որը փորձեց մի կերպ այդ մարդկանց օգնել, որ սկսեն նորմալ խոսեն, այլ ոչ թե հաչալով շփվեն, գնաց քաղաքապետի մոտ , բայց դե նա էլ էր հաչում, և հասկացավ,որ ամենածանր հիվանդը նա է,որ կարծում է ամենաառողջն է: Անտեսանելի Տոնինո
Շատ հետաքրքիր էր այս հեքիաթը, թե ինչպես է փոքրիկ տղան երազում անտեսանելի լինել, և իրականանում է իր երազանքը: Սկզբում դա իրեն շատ է դուր գալիս, որ կարող է դասընկերներին ծեծել, իրեն չտեսնեն, սեղաններից գցի իրեր, անվճար երթևեկի, խանութից վերցնի իր ուզածը: Բայց հետո ձանձրանում և նույնիսկ շատ է տխրում,որ իրեն չեն նկատում: Իր աչքերն է բացում մի ծերունի, որը պարզվում է միշտ իրենց բակում նստած է լինում, բայց նա երբեք չէր նկատել այդ պապիկին:
Ժամանակով մի քաղաք է եղել՝ նուկիմ անունով: Անունը կա, բայց տեղը մինչև հիմա հայտնի չէ: Այս քաղաքը ցուրտ է եղել՝ երկու ձմեռ, մի ամառ: Մի օր ժողովուրդը հարայ-հրոցով հավաքվում, ափ է առնում քաղաքի առաջավոր մարդկանց դռները.
-Էս քաղաքում էլ ապրել չի լինի, սառանք, ախպեր, սառանք: Ելեք պատգամ գնացեք թագավորի մոտ, գնացեք, թագավորին ասեք, թե որ երկու ամառ, մեկ ձմեռ չանի՝ մենք էս քաղաքում է՜լ մնացողը չենք:
– Ժողովրդի կամքը սուրբ է, – ասում են առաջնորդները, որ քաղաքի խելոքներն են լինում, խորհրդի են նստում և որոշում թագավորի մոտ գնալ խնդրելու և, թագավորի սիրտը շահելու համար էլ մի քսակ ոսկի նվեր են տանում ժողովրդի կողմից: Շինում են մի երկար նիզակ, նիզակի ծայրից կախում են քսակը և «քագավոր, որտեղ ես, գալիս ենք քեզ մոտ», ասում են քաղաքի առաջավորներն ու ճամփա ընկնում:
Մի ավանի միջով անցնելիս տեսնում են խանութպանին մեկը կրակի բոցի պես մի բան է ծախում: Դրա տեսքը շատ է հրապուրում Նուկիմ քաղաքի պատգամավորներին:
– Էտ ի՞նչ ես ծախում, ախպեր, – հարցնում են նրանք:
– Տաքդեղ, – պատասխանում է խանութպանը:
Առաջին անգամն են տեսնում տաքդեղը, առաջին անգամն են լսում տաքդեղ անունը:
-Ուտելու բա՞ն է, – հարցնում են նրան:
– Ուտելու բան է, բա՜ ոնց, – պատասխանում է խանութպանը:
– Որ էտպես է, մի կշեռք էտ ասածիցդ տուր:
Ավագ պատգամավորը տաքդեղից մի հատ կծում է, բերանը մրմռում է, աչքերը արցունքոտվում են, նետում է մյուսին, սա էլ մի կտոր կծում է, նետում է մյուսին: Էսպես մինչև վերջին պատգամավորը: Բերանները մրմռալով, աչքերը արցունքոտելով, խանութպանին հայհոյելով՝ շարունակում են ճանապարհը: Մի ուրիշ ավանով անցնելիս տեսնում են խանութպանի առաջ սալաների վրա դարսված… չեն իմանում ինչ:
– Էտ ի՞նչ ես ծախում, ախպեր:
– Խաղող:
Առաջին անգամն են տեսնում խաղողը, առաջին անգամն են լսում խաղողի անունը:
– Ուտելու բա՞ն է,- հարցնում են նրանք:
– Էն էլ ոնց, – պատասխանում է խանութպանը:
– Դե, մի կշեռք տո՛ւր:
Վճարում են, առնում, ուտում, համը բերաններն է մնում: Շրթունքները լիզելով, խանութպանին օրհնելով` շարունակում են ճանապարհը:
Մաս 2-րդ
Մի ուրիշ ավանով անցնելիս տեսնում են խանութպանի մոտ կտոր-կտոր ճերմակ բաներ:
– Էդ ի՞նչ ես ծախում:
– Շաքար:
Շաքա՞ր….Ո՛չ տեսել էին, ո՛չ լսել:
– Ուտելու բա՞ն է,- հարցնում են նրանք:
– Էն էլ ոնց:
– Դե, մի կշեռք տո°ւր:
Վճարում են, առնում, կռթկռթալով ուտում, համը բերաններն է մնում:
Գնում են, գնում, գիշերը վրա է հասնում: Նիզակը տնկում են գետնի մեջ, քսակով ոսկին ամրացնում նիզակին, իրենք պառկում են շուրջը, միամիտ քնում: Գողը ինչպե՞ս կարող է բարձրանալ վերև, նիզակի ծայրից կախված քսակը առնել, իսկի խելքի մոտ բա՞ն է:
Հակառակի պես գիշերը մի ճամփորդ է անցնում էդ տեղերով, տեսնում է մի տնկած ձողի շուրջը մարդիկ անուշ քնել են: Վեր է նայում` ձողի ծայրից μան է կախված: Վար է բերում ձողը, բաց անում քսակը, մեջը՝ դեղին ոսկի: Ոսկին դատարկում է իր խուրջինի մեջ, փոխարենը քսակի մեջ խիճ ու ավազ է լցնում, ձողը նորից կանգնեցնում:
Առավոտը Նուկիմ քաղաքի խելոքները շարունակում են իրենց ճանապարհը: Հարցնելով հասնում են թագավորանիստ քաղաքը: Մայրաքաղաքի դռան մոտ նստում են, ծախսերի հաշիվ են տեսնում, որ գումարը իրար մեջ արդար բաժանեն:
Ավագ պատգամավորն ասում է.
— Էն կարմիր բանը, որ ես կերա, քեզ գցեցի, դու կերար մեկէլին գցեցիր` մեկ արծաթ, էն բանը, որ աստված շինել էր, մենք քանդեցինք` մեկ արծաթ. էն բանը, քանց ձյուն ճերմակ էր, քանց մոր կաթ անուշ` երկու արծաթ:
Հաշիվը տեսնելուց հետո գնում են թագավորի դռանը կանգնում: Դռնապանը իմաց է տալիս պալատականներին, սրանք էլ թագավորին, թե Նուկիմ քաղաքից պատգամավոր են եկել: Թագավորը հրամայում է ներս կանչել նրանց:
Պատգամավորները թագավորին գլուխ են տալիս և բարև բռնած կանգնում են: Ավագ պատգամավորը քսակը մոտեցնում է թագավորին և ասում.
– Թագավո՛րն ապրած կենա, մենք Նուկիմ քաղաքի ժողովրդի կողմից ենք եկել խնդրանքով: Էս մի քսակ ոսկին էլ ժողովրդի կողմից քեզ նվեր ենք բերել: Մեր քաղաքը շատ ցուրտ քաղաք է. երկու ձմեռ, մեկ ամառ: Թե որ երկու ամառ, մեկ ձմեռ չանես, էլ մեր քաղաքում մենք մնացողը չենք, լավ իմացած լինես:
Մյուս պատգամավորները գլխով հաստատում են նրա ասածը:
Թագավորի գանձապահը, որ վերցրել էր քսակը, թագավորի ականջին փսփսում է, թե ոսկու տեղ խիճ ու ավազ է:
Թագավորը մտածում է` սրանք նպատակո՞վ են ոսկու տեղ խիճ ու ավազ բերել, թե՞ միամիտ սրտով: Փորձելու համար հրամայում է` նրանց առաջ մի մատուցարան սև սալոր դնեն` սև բոլոջների հետ խառը: Պատգամավորները վրա են պրծնում. ավագ պատգամավորն ասում է.
– Տղե՛րք, առաջ ոտավորն ուտենք` չփախչեն, անոտը մեր ծառան է:
Թագավորը տեսնում է նրանց խելքի չափը և դառնալով նրանց` ասում է.
– Գնացե՛ք ձեր տները, մինչև տեղ հասնեք, մեկ էլ ամառը եկած կլինի:
– Թախտիդ հաստատ մնաս, – ասում են պատգամավորները և ուրախ-զվարթ վերադառնում են իրենց քաղաքը: Մաս 3-րդ Նուկիմ քաղաքի խելոքները գնում-գնում են հադիպում են խանութպանին: -էտ ի՞նչ է,- հարցնում է նուկիմցին: -նարինջ է,- պատասխանում է խանութպանը: -ՈՒտելու բա՞ն է ,- հարցնում է «խելոքներից» մեկը: -Բա ո՜նց , շատ համեղ ու օգտակար,- պատասխանում է խանութպանը: -Դե ուրեմն, մի կշեռք տուր:
Մեկն ուտում է, դուրը չի գալիս, ասում է թե թթու է, մյուսն ուտում համից չի կշտանում, էն մյուսը դժգոհում է, թե աչքերի մեջ հյութը թռավ՝ մռմռաց: Այդպես գնում, գնում, գնում… հասնում են իրենց Նուկիմ քաղաքը: Ժողովուրդն իմանում են, որ եկել են իրենց խելոքները, հավաքվում են և հարցնում. -Դե ինչ, ե՞րբ է լինելու ամառը:
-Թագավորն ասաց ,որ հենց քաղաք հասնենք ամառ կգա,-պատասխանեց խելոքներից մեկը:
Մյուսն էլ ավելացրեց, բա թե տեսեք, ինչ էլ լավ արև է: -Արև է, բայց հետն էլ ամբողջ քաղաքը ձյուն է,-գոռացին Նուկիմ քաղաքի ապրողները: Եվ ժողովուրդը սկսեցին աղաղակել, ձյունով խփել խելոքներին, այնքան գոռացին, հոգնեցին և զգացին, որ իսկապես կարծես եղանակը լավ էլ տաքացել ա, նույնիսկ շոգեցին:
Բայց դե հաջորդ օրն այնքան ցուրտ էր, որ բոլորը հիվանդացան…
Արիս Մաթևոսյանի մեդիատիրույթ 